مطالعه ی تطبیقی رازداری پزشکی در بیماری های مقاربتی

رازداری اصلی اخلاقی است که در مجموعه ی قوانین کیفری مورد حمایت قرار گرفته است. با این وجود، رعایت این اصل برای پزشک در فرض ابتلاء مراجعه کننده به بیماری های مقاربتی با چالش هایی خاص مواجه می شود. از یک سو رعایت این اصل، تکلیف پزشک محسوب می شود اما از سویی دیگر حفظ راز ممکن است سایر اشخاص به ویژه نزدیکان بیمار را در معرض خطر ابتلاء قرار دهد؛ از این رو، هشدار به شریک جنسی از مناقشه برانگیزترین موضوعات مطرح در رازداری پزشکی است. افزون بر این، دولت ها جهت انجام مطالعات پژوهشی و اتخاذ سیاست های پیش گیری از شیوع این امراض، اقدامات تقنینی برای گزارش الزامی موارد ابتلا انجام داده اند. سبک این کار ویژه از ارسال کامل هویت و محل اقامت فرد مبتلا که حقوق کشور هایی مانند اوکراین، ایالات متحده و استرالیا در این دسته قرار می گیرند تا گزارش بدون ارائه ی اطلاعات حساس نظیر نام و نشانی که کشورهایی نظیر تایلند، فرانسه و ایران از این قبیل هستند را شامل می شود. بر خلاف نظام قانونی دولت های گروه نخست، در حقوق ایران هم چون نظام حقوقی فرانسه، بر وظیفه ی قانونی پزشکان به حفظ راز تأکید شده ضمن این که تکلیف پزشکان بر هشدار به شریک جنسی فرد مبتلا از آن افاده نمی شود. صرفاً طبق شروطی خاص و تفسیری مضیق با توسل به علل موجه جرم شامل رضایت فرد، قاعده اضطرار هنگامی که خطر ابتلا قریب الوقوع باشد و برخی احکام خاص قانونی، می توان اجازه ی نقض راز را به اشخاص در معرض سرایت دریافت.